Je hoeft niet te wachten tot het misgaat

Soms zie je het gewoon, je kind:

haakt af bij rekenen.

Wordt stiller na school.

Krijgt buikpijn van begrijpend lezen.

En jij voelt aan alles: dit gaat niet vanzelf over.

Dus je doet wat elke betrokken ouder zou doen, je trekt aan de bel op school. Maar dan begint het frustrerende deel. Op school hoor je terug:

“Het valt wel mee.”

“Hij zit nog op niveau.”

“Geef het even tijd.”

En ondertussen zie jij je kind steeds verder vastlopen.

Het gebeurt vaker dan we zouden willen, ouders die wél signaleren dat er iets niet goed gaat, maar niet gehoord worden. Die hulp vragen, maar zich niet gezien voelen in alle drukte op school. Alsof de zorgen niet ernstig genoeg zijn. Uiteindelijk wordt een kind pas geholpen als het écht misgaat.

En wat doet dat met je, als ouder? Je wilt er zijn voor je kind, maar je staat met lege handen. Als een school zegt dat er ‘niets aan de hand is’, wie ben jij dan om dat in twijfel te trekken? Maar wachten tot het misgaat is niet eerlijk. Niet voor jou, en niet voor je kind.

Soms is een beetje extra hulp, op het juiste moment, precies wat nodig is om het tij te keren.

Je kind hoeft geen onvoldoendes te halen om hulp te verdienen. Je kind hoeft niet eerst boos, angstig of verdrietig te zijn. Voel jij dat je kind iets extra’s nodig heeft? Wat kun je als ouder dan wel doen?

Blijf benoemen wat je ziet.

Zeg tegen je kind: “Ik merk dat je het lastig vindt.” Daarmee geef je erkenning én open je het gesprek.

Maak kleine stapjes zichtbaar.

Gaat het een keer wél goed? Benoem dat hardop. “Je bleef rustig bij die som, knap!” Kinderen groeien van erkenning.

Vraag door op school.

Voel je niet bezwaard om nog een keer het gesprek aan te gaan met de leerkracht. Deel wat je thuis ziet, vraag wat zij op school zien. Maak samen een plan.

Creëer rust rondom schoolwerk.

Een vaste plek, vaste tijd, en een positieve sfeer maken een groot verschil. Je kind hoeft niet alles direct te begrijpen, soms is ‘veilig oefenen’ al genoeg.

Vertrouw op je gevoel.

Jij kent je kind het best. Als jij aanvoelt dat er iets nodig is, klopt dat vaak. Je zorgen zijn legitiem, ook als anderen het niet meteen zien.

Vertrouw dus op wat je voelt en ziet, zoek naar wat past bij jouw kind.

Want elk kind verdient het om met vertrouwen te kunnen leren